Het idee voor Project Rembrandt kwam van de NTR. Jullie kunnen natuurlijk de hele dag vullen met kopjes koffie met partijen die een leuk idee hebben.
‘Zeker. We kunnen lang niet alles doen, maar de NTR is een trouwe partner en de kwaliteit is altijd goed. Daarnaast hebben we zelf ook heel veel gemaakt. Bijvoorbeeld een podcast over Rembrandt, met conservator Pieter Roelofs. En een andere conservator, Jonathan Bikker, schreef een geweldig boek over het leven van Rembrandt. Een biografie van een rebel, want Rembrandt was geen makkelijke man. Dat is natuurlijk ook een vorm van storytelling die we al jaren toepassen, want de beste storytellers werken gewoon bij ons. Dat zijn de conservatoren en de restauratoren, die alles weten van een specifiek onderwerp en daar eindeloos en boeiend over kunnen vertellen. Dat gevoel, dat je naast de conservator bij een schilderij staat en je hem of haar hoort praten over kunst, dat wil je overdragen op een zo’n breed mogelijk publiek.’
Laten we inzoomen op het onderwerp storytelling. Wat versta je er eigenlijk onder?
‘Het is nu natuurlijk een hippe term, maar het is ook iets wat musea altijd al doen, en één van de redenen dat we bestaan. Want door de verhalen wordt de collectie pas interessant. En daar gebruiken we heel veel verschillende vormen voor; van televisieprogramma’s en documentaires, podcasts en social posts, tot Instagram stories maar ook de etiketten die naast de schilderijen hangen.
‘In ‘De sleutel van het Rijks’, een nieuw format op Instagram, interviewen we live een bekende Nederlander die na sluitingstijd symbolisch de sleutel krijgt en met een expert het lege museum in mag. Heel exclusief. Influencer marketing eigenlijk, want we willen ook de achterban van die BN-ers meekrijgen. Waarbij we hier wel hebben gekeken naar mensen die een specifieke interesse of vraag hebben. Eric Corton bijvoorbeeld vond het te gek om mee te doen omdat een van zijn voorvaderen heeft meegevochten bij de Slag van Waterloo. We hebben daar een prachtig schilderij over van Jan Willem Pieneman, De slag bij Waterloo, 1824. Dus daar ging hij naar toe, samen met conservator Evelien Sint Nicolaas, die daar fantastisch over kan vertellen. Vervolgens liepen ze door naar een aantal diorama’s over Suriname, waar Erik ook enorme interesse in heeft. Dan krijg je vanzelf een heel leuk en natuurlijk verhaal.’
En wat levert zo’n live format jullie nu op?
‘We kijken vooral naar bereik en eigenlijk nog meer naar engagement. Een van de doelstellingen is om verbinding aan te gaan met het publiek, door het vertellen van persoonlijke verhalen. Omdat het live is, kunnen mensen vragen stellen. De afleveringen trekken gemiddeld 35.000 kijkers, qua engagement zitten we boven de 6 procent, wat hoog is. Mensen die liken en reageren, vragen stellen. Een mooie score voor een format waarin we relatief weinig geld hebben geïnvesteerd. Dit was wat ons betreft een geslaagde eerste serie.
Die conservator krijgt ook een andere rol, best spannend lijkt me.
‘Ja, dat vinden ze het zeker. Maar ook erg leuk. Ik heb ze allemaal gesproken en ze zijn echt wel trots. De hele familie kan ineens meekijken en ook de jongere generatie heeft interesse. Zo van “mijn neefjes hebben het ook gezien en die waren onder de indruk dat ik met Valerio in het museum rond liep.”
