Ilse en Alex, welkom bij CMOtalk! NCOI heeft de afgelopen 10 jaar 20 opleiders overgenomen. Dan rijst bij mij de vraag: is het eten of gegeten worden in opleidingsland?
Ilse: ‘Nee, ik snap de vraag en we krijgen 'm ook regelmatig. Het opleidingsland is divers, groot en gefragmenteerd. Naast bekostigd onderwijs, oftewel MBO’s, hogescholen en universiteiten, zijn dat vele duizenden kleine, middelgrote opleiders, bureaus en trainingsbureaus. Aan bekostigd onderwijs geeft de overheid zo’n 40,2 miljard uit. De particuliere markt ligt rond de 3,4 miljard. Salta Group heeft in de Benelux een omzet van 340 miljoen. Dus dat relativeert.’
Maar omgerekend wel 10% van de markt…
‘In de Benelux, van de commerciële markt. Dus er is nog voldoende keuze. Voldoende mogelijkheden voor andere aanbieders maar ook voor de consument. In ons merkportfolio zitten wel veel bekende merken zitten, zoals NCOI en NTI, dus ik snap de perceptie.’
Alex, jij zit al bij NCOI vanaf het prille begin, samen met Robert, de oprichter. Vertel eens over die periode?
‘Robert werkte vanaf zijn zolderkamer. Ik zat in de reclamewereld en hij was een klant, hij werkte voor Friesche Vlag. Op een dag deelde hij mee dat hij iets voor zichzelf ging beginnen in opleidingen. Hij had daar een fantastische naam voor had bedacht: het Nederlandse Commercieel Opleidingsinstituut. Het was een verhaal waar ik direct in geloofde en waarvan ik dacht: dit wordt een succes.’
En jij meteen dacht van: hé, dit...
‘Ja. Op dat moment had je als werkende maar twee mogelijkheden als het ging om bijleren: terug naar school om een volledige, erkende opleiding te doen, maar dat betekende je baan opzeggen en drie jaar terug naar de schoolbanken. Of je deed een vakgerichte cursus in de avonduren. Maar er was geen mogelijkheid om een vakgerichte, praktijkgerichte, erkende opleiding te volgen.’
Een gat in de markt.
Alex: ‘Ja, de doelgroep zat daar ook echt op te wachten. En dat heeft hij maar gedaan. Hij ontwikkelde hiervoor een nieuwe methode: vak- en praktijkgerichte, flexibele opleidingen maar wel erkend door de overheid, NVAO of het ministerie, en de inspectie… Een complexe aangelegenheid.’