De coronacrisis als driver van verandering
Op 17 januari 2020 hoorden we voor het eerst over corona. Daarna: lockdown, lege steden, thuiswerken of gewoon thuisblijven, niet naar het buitenland kunnen reizen.
En nu zitten we thuis. We gebruiken technologie om contact te houden, de beurs is gecrasht, op een olievat geeft men geld toe. We zijn allemaal een beetje viroloog geworden, en we weten waar Wuhan ligt.
Daartegenover biedt de crisis volgens Farid Tabarki ook een kans om afscheid te nemen van verouderde processen en werkwijzen. Veel van wat we deden, stamde nog uit het industriële tijdperk. De dagelijkse files, de manier waarop kinderen onderwijs krijgen, hoe we grondstoffen gebruiken. Veel elementen waren - op zijn zachtst gezegd- best klassiek. Daar gaan we na corona echter veranderingen in zien.
Wat zijn de korte- en langetermijneffecten? Volgens Farid zie je twee zaken gebeuren bij een crisis: We grijpen terug op wat we kennen, bijvoorbeeld op het niveau van organisatie. Daarnaast geeft de crisis ons de mogelijkheid om iets dat niet goed functioneerde, aan te passen of te vervangen door iets nieuws.
Anders gezegd: een crisis laat je omarmen dat wat nodig is om te omarmen. En nu omarmen we technologie. Bij het werk, onderwijs, de zorg… Die technologie was er al jaren, maar met corona gebruiken we het om een grote stap vooruit te zetten. Nu zetten we het in, omdat het moet. Omdat we niet anders kunnen.
Kun je dit een echt nieuwe, grote ontwikkeling noemen? Het gaat volgens Farid in ieder geval een stuk sneller dan voorheen. Als je kijkt naar alle grote uitvindingen, dan valt op dat deze door de jaren heen steeds sneller impact hebben op de samenleving. En dat is een driver voor grote verandering.
Farid illustreert dit met drie grote trends:
- 1. Van product naar betekenis
- 2. Van hiërarchie naar netwerken
- 3. Van transactie naar participatie